woensdag 29 december 2010
vrijdag 17 december 2010
zondag 12 december 2010
woensdag 8 december 2010
woensdag 1 december 2010
maandag 8 november 2010
zondag 7 november 2010
Continental X-king
Vandaag met de nieuwe bandjes gereden. Over de Vredestein Black Panther (normale achter en XTRAC voor) was ik goed tevreden. Maar ja, de ervaringen met de X-king waren zo positief dat ik die wel eens wilde proberen...
Het gewicht van de banden is ronduit een tegenvaller. Ze worden verkocht voor 460 gram. Elke band is echter tussen de 510 en 520 gram. Ook niet heel veel, maar ik vind dit gewoon kopersbedrog. De Black Panter's wegen echt niet meer dan opgegeven, eerder nog minder. Zo hoort het ook.
Dan het monteren. De voorband kreeg ik vrij makkelijk tubeless. De achterband wilde echter voor geen meter, ook niet met de compressor. Daarom de achterband eerst maar eens met een binnenband gereden. De voorband stond de volgende morgen bijna slap. Ook hierin zijn de Black Panther's dus veel beter. Die pomp je met de fietspomp op en blijven meteen op druk.
De eerste rij-indruk is heel goed. Dat de banden licht rollen merk je meteen. Je hoort ze zelfs niet bij flink aanzetten. Het lijken wel slicks. En ondanks dat het vandaag ontzettend modderig was, hebben ze een hele goede grip. Op geen enkel moment het gevoel gehad dat de banden weggleden, ook niet bij het rijden over gladde bladeren in de bochten. Op dit punt geven ze meer vertrouwen dan de Black Panther's. Die willen dan nog wel eens wegschieten.
Je merkt ook dat je soepeler door de bochten gaat. Je hoeft maar te denken waar je naar toe wil en dan gebeurt dat ook. Ook dat is bij de Panther's wel eens anders.
Het lossend vermogen van de banden helpt daar ook bij. Er blijft letterlijk geen klontje zand aan de banden plakken.
Dus al met al dik tevreden tot nog toe. Hopelijk zijn de banden ook goed lekbestendig en slijten ze niet als een gek. Maar dat merken we vanzelf wel.
zondag 24 oktober 2010
vrijdag 22 oktober 2010
zondag 17 oktober 2010
Toertocht: Bladel
Vorig jaar genoten tijdens de jubileum-tocht in Nuenen (Het Dak van Brabant), maar dit jaar was toch weer Bladel aan de beurt en wel de 55km variant.
De start was bij Hotel Pension de Tipmast in Bladel. Ruimschoots van te voren wordt aangegeven waar de start is. Parkeergelegenheid is niet echt optimaal: achter elkaar langs de krappe weg. Ook het inschrijf "lokaal" is een beetje klein en krap en daardoor wat rommelig.
Globaal kunnen we de route in drie stukken verdelen: start -> 1e pauze, 1e pauze -> 2e pauze, 2e pauze -> finish.
Het eerste deel is een mix van leuke singletracks en bospaden. Het had een paar dagen wat geregend en de ondergrond was daardoor op sommige plekken mooi ingezakt en hard geworden. Dat leverde in het eerste stuk lekkere snelle paden en singletracks op. De balans tussen die twee was dik in orde.
Bij het 1e pauzepunt (na ongeveer 20km bij een vennetje) was meer dan voldoende te eten. Als je wat te kort kwam, lag het toch echt aan jezelf.
Het tweede deel was minder spannend en op sommige stukken ook wel zwaarder. Wat me opviel is dat er veel wortel- en ruiterpaden waren. Ook hebben we stukken gereden van een vaste mountainbike route. Hier was de balans tussen singletrack en bospaden iets minder verfijnd.
Het tweede pauzepunt (na ongeveer 42km ergens midden in de bossen) was wellicht nog beter voorzien omdat naast alle andere lekkers, er ook heerlijke tomatensoep voorhanden was. Ik heb daar gretig gebruik van gemaakt want ik barste van de honger.
Zou het vennein van de tocht dan in de staart zitten? Yep, dat zat het...een paar zware modderpaden zorgde voor een partijtje flink stampwerk. Ook in dit stuk zaten weer een aantal flinke stukken van een vaste mountainbike route.
De route is zeer goed uitgepijld. Iedere afslag wordt ruimschoots vantevoren aangekondigd en na de afslag krijg je nog een "bevestigingspijl". Bij een splitsing wordt duidelijk aangegeven welke afstand je moet kiezen en na de afslag krijg je daar nogmaals een bevestiging van. Erg goed gedaan.
Over het algemeen een zeer leuke route om te rijden en goed georganiseerd! Complimenten aan de organisatie van ATB Vereniging 26inch!!...en ook een beetje aan de weergoden.
PS: door onvoldoende batterijcapaciteit helaas geen GPS gegevens beschikbaar
De start was bij Hotel Pension de Tipmast in Bladel. Ruimschoots van te voren wordt aangegeven waar de start is. Parkeergelegenheid is niet echt optimaal: achter elkaar langs de krappe weg. Ook het inschrijf "lokaal" is een beetje klein en krap en daardoor wat rommelig.
Globaal kunnen we de route in drie stukken verdelen: start -> 1e pauze, 1e pauze -> 2e pauze, 2e pauze -> finish.
Het eerste deel is een mix van leuke singletracks en bospaden. Het had een paar dagen wat geregend en de ondergrond was daardoor op sommige plekken mooi ingezakt en hard geworden. Dat leverde in het eerste stuk lekkere snelle paden en singletracks op. De balans tussen die twee was dik in orde.
Bij het 1e pauzepunt (na ongeveer 20km bij een vennetje) was meer dan voldoende te eten. Als je wat te kort kwam, lag het toch echt aan jezelf.
Het tweede deel was minder spannend en op sommige stukken ook wel zwaarder. Wat me opviel is dat er veel wortel- en ruiterpaden waren. Ook hebben we stukken gereden van een vaste mountainbike route. Hier was de balans tussen singletrack en bospaden iets minder verfijnd.
Het tweede pauzepunt (na ongeveer 42km ergens midden in de bossen) was wellicht nog beter voorzien omdat naast alle andere lekkers, er ook heerlijke tomatensoep voorhanden was. Ik heb daar gretig gebruik van gemaakt want ik barste van de honger.
Zou het vennein van de tocht dan in de staart zitten? Yep, dat zat het...een paar zware modderpaden zorgde voor een partijtje flink stampwerk. Ook in dit stuk zaten weer een aantal flinke stukken van een vaste mountainbike route.
De route is zeer goed uitgepijld. Iedere afslag wordt ruimschoots vantevoren aangekondigd en na de afslag krijg je nog een "bevestigingspijl". Bij een splitsing wordt duidelijk aangegeven welke afstand je moet kiezen en na de afslag krijg je daar nogmaals een bevestiging van. Erg goed gedaan.
Over het algemeen een zeer leuke route om te rijden en goed georganiseerd! Complimenten aan de organisatie van ATB Vereniging 26inch!!...en ook een beetje aan de weergoden.
PS: door onvoldoende batterijcapaciteit helaas geen GPS gegevens beschikbaar
vrijdag 15 oktober 2010
ATB Trainingsparcours
ATB Vereniging Oldebroek heeft een fantastisch idee ook daadwerkelijk realiseerd: een ATB trainingsparcours!
Voor meer informatie en foto's kijk op de site:
Voor meer informatie en foto's kijk op de site:
donderdag 14 oktober 2010
maandag 11 oktober 2010
zondag 10 oktober 2010
Product-review: Camelbak Lobo vs. Lezyne Smart Pack
Lezyne Smart Pack (2 liter)
Vanaf het begin dat ik een hydration-pack wilde, was ik eigenlijk al overtuigd van de kwaliteit die Lezyne me zou bieden. Dus, had ik een Lezyne Smart Pack aangeschaft en wel de 2 liter variant.
Opbergmogelijkheden
De rugzak bestaat uit twee grote vakken: 1 voor de waterzak, de andere voor spullen. De waterzak zit vast door zijn (gevuld) volume en wordt middels een klittebandje op zijn plek gehouden. Je merkt het heel goed als je dat een keer vergeet vast te maken.
Mijn standaard uitrusting tijdens het fietsen bestaat uit:
Gebruik van de waterzak
Wat me meteen opviel was het gemak waarmee je de waterzak kunt vullen en schoon maken. Je haalt de zak met gemak uit de tas (ritssluiting voor deze ruimte is erg ruim), stripsluiting openen, zak binneste buiten keren en schoonmaken. Vullen gaat net zo makkelijk. De drinkslang komt boven in het midden van de rugzak naar buiten en kun je vervolgens naar links of naar rechts leiden over 1 van de schouderbanden middels een elastisch lusje. Het mondstuk kun je openen door deze in zijn geheel naar links of naar rechts te draaien.
Fijnafstelling
De rugzak is in hoogte verstelbaar. Dat betekent dat je de schouderbanden hoger of lager aan de rugzak kunt bevestigen middels een klittebandsysteem. Tussen de schouderbanden zit een kleiner bandje aan de voorkant. In tegenstelling tot de 3 liter variant, bezit de 2 liter versie geen heupband.
Voordelen:
Als je de Lezyne gewend bent, is dit echt een crime. Wat een rotsysteem. De waterzak zit ontzettend goed in de zak opgeborgen, daar is geen twijfel aan, maar het verwijderen ervan vraagt al behoorlijk wat handelingen. Als de waterzak er eenmaal uit is, kun je deze door een grote draaiknop te openen, vullen. De draaiknop bevat tevens het ingeneuze ophangsysteem waarmee de zak in de rugzak wordt "vergrendeld". De drinkslang komt vervolgens links of rechts boven uit de rugzak en wordt door een elastisch lusje over een schouderband naar keuze geleid. De drinkslang is een beetje stijfjes waardoor deze niet echt naar beneden hangt. Het is daarom van essentieel belang dat deze goed op lengte wordt gemaakt, anders levert dat irritatie op tijdens het drinken: je mondstuk komt scheef in je mond. Het mondstuk is te openen en te sluiten middels een schuifje.
Vanaf het begin dat ik een hydration-pack wilde, was ik eigenlijk al overtuigd van de kwaliteit die Lezyne me zou bieden. Dus, had ik een Lezyne Smart Pack aangeschaft en wel de 2 liter variant.
Opbergmogelijkheden
De rugzak bestaat uit twee grote vakken: 1 voor de waterzak, de andere voor spullen. De waterzak zit vast door zijn (gevuld) volume en wordt middels een klittebandje op zijn plek gehouden. Je merkt het heel goed als je dat een keer vergeet vast te maken.
Mijn standaard uitrusting tijdens het fietsen bestaat uit:
- binnenband
- bandenlichters
- bandenplakkers (Lezyne Smart Kit)
- handpomp (Lezyne Pressure Drive)
- reserve remblokjes
- sleutels
- telefoon
- geld
Gebruik van de waterzak
Wat me meteen opviel was het gemak waarmee je de waterzak kunt vullen en schoon maken. Je haalt de zak met gemak uit de tas (ritssluiting voor deze ruimte is erg ruim), stripsluiting openen, zak binneste buiten keren en schoonmaken. Vullen gaat net zo makkelijk. De drinkslang komt boven in het midden van de rugzak naar buiten en kun je vervolgens naar links of naar rechts leiden over 1 van de schouderbanden middels een elastisch lusje. Het mondstuk kun je openen door deze in zijn geheel naar links of naar rechts te draaien.
Fijnafstelling
De rugzak is in hoogte verstelbaar. Dat betekent dat je de schouderbanden hoger of lager aan de rugzak kunt bevestigen middels een klittebandsysteem. Tussen de schouderbanden zit een kleiner bandje aan de voorkant. In tegenstelling tot de 3 liter variant, bezit de 2 liter versie geen heupband.
Voordelen:
- bergruimte netjes georganiseerd
- waterzak erg makkelijk te vullen en schoon te maken
- goede kwaliteit materiaal
Nadelen:
- sommige vakjes in de bergruimte zijn te klein
- schouderbanden schuren over kleding
- ontbreken van heupband doet de tas springen
- moeilijk verkrijgbaar in de winkels
- slechte kwaliteit drinkslang (uitdrogen en scheuren) en mondstuk (lekken)
- prijs
Camelbak Lobo
Omdat de mondstukken van mijn Lezye maar bleven lekken, besloot ik een andere rugzak te gaan nemen. Het model wat het dichts bij mijn gebruik lag, was de Camelbak Lobo met een 3 liter waterzak.
Opbergmogelijkheden
De Lobo heeft 3 opbergvakken: 1 voor de waterzak en 2 voor spullen. De beide vakjes bieden voldoende ruimte en zijn beide voorzien van netjes waarin je materiaal kunt opbergen. Niets speciaals dus, geen picto's en geen maatvakjes.
Als je de Lezyne gewend bent, is dit echt een crime. Wat een rotsysteem. De waterzak zit ontzettend goed in de zak opgeborgen, daar is geen twijfel aan, maar het verwijderen ervan vraagt al behoorlijk wat handelingen. Als de waterzak er eenmaal uit is, kun je deze door een grote draaiknop te openen, vullen. De draaiknop bevat tevens het ingeneuze ophangsysteem waarmee de zak in de rugzak wordt "vergrendeld". De drinkslang komt vervolgens links of rechts boven uit de rugzak en wordt door een elastisch lusje over een schouderband naar keuze geleid. De drinkslang is een beetje stijfjes waardoor deze niet echt naar beneden hangt. Het is daarom van essentieel belang dat deze goed op lengte wordt gemaakt, anders levert dat irritatie op tijdens het drinken: je mondstuk komt scheef in je mond. Het mondstuk is te openen en te sluiten middels een schuifje.
Fijnafstelling
De schouderbanden zijn niet in hoogte afstelbaar. Wel bevat deze rugzak een heupband.
- fijn mondstuk
- ontzettend goede pasvorm ondanks ontbreken van in hoogte afstelbare schouderbanden
- materiaal is goed verkrijgbaar
- prijs
Nadelen:
- bergruimte rommelig
- onderhouden en vullen van de waterzak
Conclusie
Ik ga het vullen en schoonmaken van de Lezyne zeker missen maar ga waarschijnlijk ook wel meer routine daarin krijgen bij de Lobo. Het systeem is goed bedacht, maar niet ingenieus en gebruiksvriendelijk. Camelbak kan daarin makkelijk nog wat stappen maken. Het mondstuk daarentegen was heerlijk...en lekte niet!
Bij de Lezyne had ik toch een aantal ritten nodig om de juiste afstelling te vinden van de schouderbanden en was het ontbreken van de heupband echt een gemis. De Camelbak verraste mij doordat deze direct onopvallend op mijn rug zat door de goede pasvorm.
Ik denk dat als Lezyne en Camelbak samen aan tafel zouden gaan zitten je een perfecte hydration pack zou hebben maar vooralsnog kies ik voor pasvorm en beschikbaarheid in de winkels.
Toertocht: ATBeasts Gemert
Vanwege mijn crash van vorige week besloten de 35km variant van deze route te nemen. Ieder gat in het pad of weg was een aanslag op mijn gekneusde ribbenkast.
Anyway...De tocht begint eigenlijk met een stuk van de vaste route maar dan tegen de richting in. Eenmaal in de bij de Grotelse Bossen een half rondje om de Aarlese Visvijver en dan richting de Bakelse Bossen voor een super stukje technisch rijden. Geweldig.
Eenmaal de splitsing van de verschillende afstanden voorbij, is het eigenlijk wel gedaan met het feest. Niet echt spectaculaire stukken meer en na de (goed verzorgde) pauze is het linea recta naar de Gemeentebossen van Gemert om daar vervolgens weer een groot stuk van de vaste route te pakken.
Al met al niet echt spannend en bij aankomst had de 45km er ook wel aan gezeten. We hadden in ieder geval prachtig weer (vol zon in Oktober!) en het parcours lag er perfect bij.
Ondanks de latere start, toch weinig verkeer gehad onderweg. En linten...nee, dat is echt niet mijn ding om route uit te zetten en ik begrijp nog steeds niet de logica om RODE linten voor "links" te nemen en GEEL voor "rechts"...
Bekijk de route op RunKeeper.com
Anyway...De tocht begint eigenlijk met een stuk van de vaste route maar dan tegen de richting in. Eenmaal in de bij de Grotelse Bossen een half rondje om de Aarlese Visvijver en dan richting de Bakelse Bossen voor een super stukje technisch rijden. Geweldig.
Eenmaal de splitsing van de verschillende afstanden voorbij, is het eigenlijk wel gedaan met het feest. Niet echt spectaculaire stukken meer en na de (goed verzorgde) pauze is het linea recta naar de Gemeentebossen van Gemert om daar vervolgens weer een groot stuk van de vaste route te pakken.
Al met al niet echt spannend en bij aankomst had de 45km er ook wel aan gezeten. We hadden in ieder geval prachtig weer (vol zon in Oktober!) en het parcours lag er perfect bij.
Ondanks de latere start, toch weinig verkeer gehad onderweg. En linten...nee, dat is echt niet mijn ding om route uit te zetten en ik begrijp nog steeds niet de logica om RODE linten voor "links" te nemen en GEEL voor "rechts"...
Bekijk de route op RunKeeper.com
woensdag 6 oktober 2010
maandag 4 oktober 2010
zondag 3 oktober 2010
Toertocht: Lieshout
Zo...Wat een supertocht!!
De tocht begint in Lieshout bij Bavaria (nou is dat niet moelijk aangezien half Lieshout uit Bavaria bestaat). Je wordt direct getrakteerd op een leuk klimmetje waarna je al gauw in de bossen beland. Je duikt de Stiphoutse bossen in en eigenlijk kom je daar niet meer uit.
Singletrack maximus! Heerlijk. De hele tocht is 1 groot singletrack festijn met genoeg mogelijkheden om eventueel te passeren. Alles zit erin: strak bochtenwerk, klimmetjes (vaak verrassend "om de hoek") en sprintjes (effe bijkomen).
In feite is het een combinatie van een paar goeie toertochten en vaste routes bij elkaar. Kan eigenlijk niet beter. Er zitten delen in van de vaste route van Nuenen, delen van de toertocht van Mariahout en dan nog wat nieuw spul.
De route was erg goed uitgepijld (zwarte pijlen op oranje). Helaas toch een keer verkeerd gereden omdat er klaarblijkelijk pijlen waren verdwenen. Op gevaarlijke oversteekpunten waren "marshalls" en op het pauzepunt kon je al snert krijgen! Dat was een beetje vreemd...het was 23 graden. Ok ok, dat hadden we niet verwacht in oktober maar toch...
Het leek of er niet erg veel animo voor de tocht was en dat echt heel jammer zijn. Deze tocht is écht de moeite waarde en haalt het maximale uit het gebied waar deze doorheen loopt. Deze komt in mijn top 5 te staan...dus, volgend jaar iedereen naar Lieshout!
Complimenten aan de organisatie!
De tocht begint in Lieshout bij Bavaria (nou is dat niet moelijk aangezien half Lieshout uit Bavaria bestaat). Je wordt direct getrakteerd op een leuk klimmetje waarna je al gauw in de bossen beland. Je duikt de Stiphoutse bossen in en eigenlijk kom je daar niet meer uit.
Singletrack maximus! Heerlijk. De hele tocht is 1 groot singletrack festijn met genoeg mogelijkheden om eventueel te passeren. Alles zit erin: strak bochtenwerk, klimmetjes (vaak verrassend "om de hoek") en sprintjes (effe bijkomen).
In feite is het een combinatie van een paar goeie toertochten en vaste routes bij elkaar. Kan eigenlijk niet beter. Er zitten delen in van de vaste route van Nuenen, delen van de toertocht van Mariahout en dan nog wat nieuw spul.
De route was erg goed uitgepijld (zwarte pijlen op oranje). Helaas toch een keer verkeerd gereden omdat er klaarblijkelijk pijlen waren verdwenen. Op gevaarlijke oversteekpunten waren "marshalls" en op het pauzepunt kon je al snert krijgen! Dat was een beetje vreemd...het was 23 graden. Ok ok, dat hadden we niet verwacht in oktober maar toch...
Het leek of er niet erg veel animo voor de tocht was en dat echt heel jammer zijn. Deze tocht is écht de moeite waarde en haalt het maximale uit het gebied waar deze doorheen loopt. Deze komt in mijn top 5 te staan...dus, volgend jaar iedereen naar Lieshout!
Complimenten aan de organisatie!
zondag 26 september 2010
Toertocht: Steijn
Zo...was ik even een partij gemotiveerd om deze tocht te beginnen! Helemaal op scherp begonnen we aan de tocht, 40km door het Limburgse landschap rond Steijn stampen. Nou, stampen werd het!
De route is zeer pittig aan het begin. Hij was iets anders dan normaal. Een paar pittige, technische afdalingen zijn toegevoegd. Het druppelde zo nu en dan een beetje, maar dat mocht de "pret" niet drukken.
Op een gegeven moment gaat de route de A2 over. Daarachter ligt echt een heel leuk technisch stuk. Dat is overigens ook een splitsing tussen de 30km en de 40/60km route. Toen Jurgen en ik op dat punt arriveerde, was Dennis vanwege een harde val even aan het bijkomen. We hebben daarom besloten de 30km te gaan fietsen.
Bij het pauzepunt is traditioneel de heerlijke "zondagse soep" te krijgen met diverse koeken en sportdrankjes. Ik moet zeggen dat een bak soep toch wel erg goed doet.
Vlak voor de pauze was het weer al omgeslagen en eigenlijk is dat niet echt meer veranderd: lichte regen. Verschrikkelijk. Niet alleen omdat je nat wordt, maar de normaal vrij stoffige paden veranderde spontaan in schuurpasta paden. Funest voor je materiaal. Mijn remblok achter verdween als sneeuw voor de zon en in het voorwiel klonk het op een gegeven moment ook niet meer fris. Ellende dus.
Omdat de klei haast niet van je fiets te verwijderen is als het droog is, terplekke maar de fiets afgespoten. Omda iedereen dat dacht, was het dus wachten. De gratis consumptie hebben we niet meer gebruikt en zijn vrijwel direct, bemodderd en wel, naar huis gereden...zo gemotiveerd als ik in het begin was, zo teleurgesteld was ik aan het einde...jammer, het is namelijk echt een leuke route.
Dennis op de Commencal
Bas en Jurgen
De route is zeer pittig aan het begin. Hij was iets anders dan normaal. Een paar pittige, technische afdalingen zijn toegevoegd. Het druppelde zo nu en dan een beetje, maar dat mocht de "pret" niet drukken.
Op een gegeven moment gaat de route de A2 over. Daarachter ligt echt een heel leuk technisch stuk. Dat is overigens ook een splitsing tussen de 30km en de 40/60km route. Toen Jurgen en ik op dat punt arriveerde, was Dennis vanwege een harde val even aan het bijkomen. We hebben daarom besloten de 30km te gaan fietsen.
Bij het pauzepunt is traditioneel de heerlijke "zondagse soep" te krijgen met diverse koeken en sportdrankjes. Ik moet zeggen dat een bak soep toch wel erg goed doet.
Vlak voor de pauze was het weer al omgeslagen en eigenlijk is dat niet echt meer veranderd: lichte regen. Verschrikkelijk. Niet alleen omdat je nat wordt, maar de normaal vrij stoffige paden veranderde spontaan in schuurpasta paden. Funest voor je materiaal. Mijn remblok achter verdween als sneeuw voor de zon en in het voorwiel klonk het op een gegeven moment ook niet meer fris. Ellende dus.
Omdat de klei haast niet van je fiets te verwijderen is als het droog is, terplekke maar de fiets afgespoten. Omda iedereen dat dacht, was het dus wachten. De gratis consumptie hebben we niet meer gebruikt en zijn vrijwel direct, bemodderd en wel, naar huis gereden...zo gemotiveerd als ik in het begin was, zo teleurgesteld was ik aan het einde...jammer, het is namelijk echt een leuke route.
Dennis op de Commencal
Bas en Jurgen
zaterdag 25 september 2010
zondag 19 september 2010
Toertocht: St. Oedenrode
Omdat mijn conditie nog niet op peil is, heb ik besloten de 35km variant van de toertocht in St. Oedenrode te gaan fietsen.
Het voelde in het begin als "been there, done that" maar al gauw bleek de route af te wijken van de "normale" route die altijd in het najaar wordt gereden. Let op, deze is anders dan de wintervariant.
Afin, in het begin toch wel wat km's op het asfalt, dat is jammer, maar dat werd deels goedgemaakt door een leuke daal/klim variant op de geluidswal langs de A50. Deze was lange tijd afwezig geweest in de route vanwege bouwwerkzaamheden, maar nu was ie er toch weer. Erg leuk gedaan. Overigens, een haast onmogelijke klim aan het begin van de dijk!
Vanaf dat punt is het eigenlijk totaan de pauze niet echt spannend, maar zeker niet vervelend. Op het fouragepunt valt meer dan genoeg te krijgen maar we hebben maar even gepauzeerd.
Maar goed ook, want het mooiste deel van de nieuwe route kwam na de pauze. Erg leuke singletracks, paar leuke stamp-paden en gelukkig precies genoeg geslinger over de vaste route van Mariahout. Deze lag er zeer vermakelijk bij. Het had geregend en de ondergrond was lekker aangehard. De Salsa ging als een warm mes door een pakje boter over de slingerbaan. Heerlijk.
Aan het einde verwachtte ik Jurgen maar helaas...nergens te bekennen. Ik controleerde daarop mijn gereden kilometers en zag dat ik maar 30km had gefietst. Ondanks de perfect uitgepijlde route, heb ik ergens een fout gemaakt...Och ja, die pakken we er een andere keer wel bij, die verloren km's...
Kortom, zeer goeie tocht, goed uitgepijld (met fel oranje pijlen en op tijd aangeven dat er een splitsing aan kwam), meer dan genoeg fourage en een mooie lokatie.
Het voelde in het begin als "been there, done that" maar al gauw bleek de route af te wijken van de "normale" route die altijd in het najaar wordt gereden. Let op, deze is anders dan de wintervariant.
Afin, in het begin toch wel wat km's op het asfalt, dat is jammer, maar dat werd deels goedgemaakt door een leuke daal/klim variant op de geluidswal langs de A50. Deze was lange tijd afwezig geweest in de route vanwege bouwwerkzaamheden, maar nu was ie er toch weer. Erg leuk gedaan. Overigens, een haast onmogelijke klim aan het begin van de dijk!
Vanaf dat punt is het eigenlijk totaan de pauze niet echt spannend, maar zeker niet vervelend. Op het fouragepunt valt meer dan genoeg te krijgen maar we hebben maar even gepauzeerd.
Maar goed ook, want het mooiste deel van de nieuwe route kwam na de pauze. Erg leuke singletracks, paar leuke stamp-paden en gelukkig precies genoeg geslinger over de vaste route van Mariahout. Deze lag er zeer vermakelijk bij. Het had geregend en de ondergrond was lekker aangehard. De Salsa ging als een warm mes door een pakje boter over de slingerbaan. Heerlijk.
Aan het einde verwachtte ik Jurgen maar helaas...nergens te bekennen. Ik controleerde daarop mijn gereden kilometers en zag dat ik maar 30km had gefietst. Ondanks de perfect uitgepijlde route, heb ik ergens een fout gemaakt...Och ja, die pakken we er een andere keer wel bij, die verloren km's...
Kortom, zeer goeie tocht, goed uitgepijld (met fel oranje pijlen en op tijd aangeven dat er een splitsing aan kwam), meer dan genoeg fourage en een mooie lokatie.
woensdag 15 september 2010
RunKeeper: fietsstatistieken
Hoewel ik geen fietscomputer heb vind ik het toch interessant om te weten wat mijn gemiddelde snelheid is. Meestal was dat ook de eerste vraag die ik stelde aan één van mijn fietsmaten na een fiets-sessie...
Aangezien ik toch een telefoon op zak heb (een iPhone wel teverstaan), moest daar toch wel iets meer mee toe doen zijn. En dat klopt ook. Ik heb de RunKeeper geinstalleerd, een handige (gratis) applicatie die de route voor je bij houdt (GPS), de snelheid (of pace) registreerd, tijd en verbrandde calorien. Niet echt schokkend en tegen betaling kun je ook meer features inschakelen, maar voor mij wel voldoende. Met een simpel accountje kun je ook alle gegevens op de site opslaan en eventueel delen op verschillende sociale media.
Download hier de app voor iPhone: linkje
www.runkeeper.com
Aangezien ik toch een telefoon op zak heb (een iPhone wel teverstaan), moest daar toch wel iets meer mee toe doen zijn. En dat klopt ook. Ik heb de RunKeeper geinstalleerd, een handige (gratis) applicatie die de route voor je bij houdt (GPS), de snelheid (of pace) registreerd, tijd en verbrandde calorien. Niet echt schokkend en tegen betaling kun je ook meer features inschakelen, maar voor mij wel voldoende. Met een simpel accountje kun je ook alle gegevens op de site opslaan en eventueel delen op verschillende sociale media.
Download hier de app voor iPhone: linkje
www.runkeeper.com
dinsdag 14 september 2010
Toertocht St. Anthonis
Altijd de primeur van het toertochtseizoen voor mij en...altijd na een langdurige zomervakantie. Dat betekend standaard afzien dus en deze keer was ik me er toch wel echt van bewust dat ik niet in topconditie was en heb dus daarom ook maar de 30km gereden. Niettemin een hele aardige tocht. Goed uitgezet (linten, na iedere afslag een "bevestigingslint"), goeie fourage maar helaas kloteweer. Het viel er met bakken uit op een gegeven moment. Jammer...gelukkig op het laatst nog lekker door kunnen trappen.
Bas en Jurgen (r)
dinsdag 20 juli 2010
vrijdag 11 juni 2010
Knutselen...
Altijd leuk, een avondje aan de fiets knutselen...Jurgen's Marin was onderhevig aan groot onderhoud en was bijna weer operationeel. De Commencal van Dennis had tijdens een afdaling in Nijmegen een deuk opgelopen in het achterwiel. Ernie Frieke heeft een mooi wieltje in elkaar gezet voor 'm (ZTR Crest met huppeldepup spaken). De Salsa kwam alleen maar even kijken...
dinsdag 8 juni 2010
Max' mountainbike(je)
Max van 6 heeft vandaag zijn mountainbike gekregen. Het is een Felt Q24, 24 inch dus.
Het is een volwaardige mountainbike met 21 versnellingen (Shimano revoshift). Toch nog meer dan 13 kilo voor zo'n kleine fiets.
Het is een volwaardige mountainbike met 21 versnellingen (Shimano revoshift). Toch nog meer dan 13 kilo voor zo'n kleine fiets.
zondag 23 mei 2010
Mariahout: fietsspektakel 2010
Goed gemutst en lekker gemotiveerd zijn we ook dit jaar we van de partij bij het Fietsspektakel in Mariahout. We hadden er zin in...Het was weer een tijdje geleden dat we een toertocht hadden gereden. De winterperiode had voor nogal wat aflastingen gezorgd, dus was deze tocht van harte welkom.
Ook deze keer weer starten in het centrum van Mariahout. Het eerste deel van de route is als het ware de aanrijroute naar het echte gebeuren en dus nogal wat asfalt. Maar daarna wordt dat meer dan genoeg gecompenseerd! Wat een heerlijke technische singletracks! Ook de oude vuilnisbelt is weer van de partij. Daarna is het op naar de bossen van Stiphout. Ook daar is het weer de ene traktatie na de andere...singletracks! Lekker technisch rijden, wel zwaar af en toe vanwege het mulle zand, maar over het algemeen viel het wel me.
De pauze is ook deze keer goed bevoorraad en keuze uit meer dan voldoende versnaperingen. Dit vond ik wel een keerpunt in de route. Vanaf dit punt is het veel minder technisch en af en toe toch best lange (mulle) zandpaden. Tegen het einde zit je weer op de vaste route van Mariahout waarvan ik vind dat de slingerende singletrack echt veel te lang is. Daarmee eindig je de route en ben je weer terug in het centrum van Mariahout.
Met ongeveer 62km op de klok, was dit weer heerlijk fietsen en zeker de moeite waard. Tot volgend jaar!
vrijdag 21 mei 2010
Cube project: nieuwe onderdelen
De Cube wordt een project en wel voor op de weg. Geen MTB dus, maar een "fitnessbike" zoals dat dan populair heet. Ik ben ondertussen onderdelen aan het verzamelen en veelal gebruikt spul. Hieronder de nieuwe lading:
- Ritchey Pro stuur
- Syntace F99 stuurpen (90mm, 25.4 klem, 6 graden)
- SRAM X.7 2010 achterderailleur
zondag 16 mei 2010
Vaste route: Zeddam
Omdat we de routes rondom Gemert allemaal zo'n beetje gehad hadden, was het tijd voor een nieuwe uitdaging: Zeddam! De route scoort hoog in de MTBroute top 10 op www.mtbroute.nl dus dat beloofd wat...
Wij zijn gestart bij Het Tolhuis, op de rand van Zeddam. Van daaruit moet je eerst een klein stukje over het fietspad rijden om de route op te pakken. Dat bleek strategisch gezien een goed startpunt want je word vrijwel direct getrakteerd op een paar fixe klimmetjes en afdalingen.
De route heeft zo'n beetje alles in zich: fixe klimmen, mooie afdalingen, singletracks, klein stukje asfalt, bospaden etc. De route is zeer goed uitgepijld en wat me opviel is dat de plaatjes waar het internationaal mountainbike teken op staat, ook voorzien is van een nummer. In geval van nood wel erg makkelijk.
De afdelingen zijn tricky. Omdat het een populaire route is, wordt er dus veel gefietst en dat is te merken...Iedere afdaling heeft aan het einde een "wasbord". Oppassen geblazen dus.
Let ook op de wandelaars want de route kruist diverse malen populaire wandelroutes aldaar...gelukkig is het niet zo erg als in Malden.
Al met al zeker 160km rijden waard! Want tja...het ligt niet erg om de hoek zeg maar...
dinsdag 4 mei 2010
Vaste route: Mierlo
We hebben - vanwege een verhuizing- een nieuw startpunt voor wat vaste routes: Brandevoort. Van daaruit zijn we gestart met de route van Mierlo/Geldrop. Een collega van me heeft deze route meer dan eens gefietst dus werd het eens tijd om te kijken of zijn enthousiasme kon overslaan op ons.
We hebben de route opgepakt vanaf het oorlogskerkhof. Eigenlijk is het vanaf dat punt meteen goed. Lekker technisch rijden, leuke "ups" en "downs" en een mooi stuk landschap. Dat houdt eigenlijk niet op tot je weer op de Mierlose weg komt bij een weide met ontzettende dikke hangbuikzwijnen.
Vervolgens kom je in het minst leuke stuk van de route. Technisch rijden is niet echt meer een issue en ook in deze korte route zit toch een lang verbindingsstuk.
Al met al hebben we ons wel degelijk vermaakt op de slechts 16km lange route en heeft de ontwerper van de route alles uit de bossen weten te halen wat erin zat. Jammer dat de route ontzettend veel wortels bevat wat het bij regenachtig weer even wat extra voorzichtigheid vraagt.
vrijdag 30 april 2010
Marin in Nederland
Haleluja, Marin heeft weer een officiële importeur in Nederland! www.marinbikes.nl is de site.
Dus iedereen die een echte fiets wil hebben, kan voortaan ook in NL terecht met de bijbehorende garantie e.d.
vrijdag 23 april 2010
maandag 19 april 2010
woensdag 7 april 2010
zondag 28 maart 2010
Toertocht: De Rips
De Gert-Jan Teunissen Classic stond op het programma vandaag. Omdat we nog niet allemaal fit zijn, hebben we ervoor gekozen de 30km variant te nemen. Naja, 30km toertocht dan, want we zijn met de fiets erheen gereden.
Er zijn veel afstanden waaruit je kunt kiezen (30-45-65-105). De splitsing tussen deze afstanden wordt al meteen in het begin gemaakt. Voorheen was het zo dat alleen de 30km de andere kant op ging en ook een compleet ander stuk van de route beslaat. Dit stuk hadden we nog nooit gereden en eerlijk gezegd waren mijn verwachtingen niet erg hoog. Helaas waren deze verwachtingen uitgekomen.
De route begint leuk, slingeren op de wal. Daarna is het slootkant rijden en voornamelijk rechte bospaden. Niet echt spannend. De gekozen paden zijn dan ook nog eens erg zwaar. Paden waarvan de bodem helemaal begroeid was. Naja, in ieder geval duidelijk dat er al heel lang niemand was geweest. Jammer, je rijdt jezelf helemaal stuk daarop.
De route was goed uitgepijld en de verzorging liet niets te wensen over. Complimenten daarvoor. Bij aankomst werden we door een "announcer" geinterviewd. Geen flauw benul waarom...
Grappig was dat we vlak bij de finish mensen tegen kwamen die net gestart waren...Dat was omstreeks 10:45 maar waarschijnlijk was het bij die mensen op de klok een uur vroeger...
Liever volgend jaar de 45 km, die is in mijn opinie wat spannender en meer singletrack.
zaterdag 20 maart 2010
Gearriveerd
Sneller dan verwacht zijn de velgen al binnengekomen. En het zijn prachtige velgen (vind ik dan).
Het tubeless maken valt in de praktijk inderdaad mee. Als je het trucje maar kent... Eerst latex in de band, dan zijn ze zelfs met de fietspomp op te pompen. Zonder de latex lukt het zelfs met de compressor niet.
En gemonteerd op de Marin. Het scheelt 500 gram met de oude velgen! M'n stalen ros weegt nu dus 10,9 kilo.
dinsdag 16 maart 2010
Onderweg
M'n nieuwe velgen zijn onderweg! Vanwege het makkelijk tubeless maken gekozen voor de nieuwe ZTR Alpine velg met de ZTR naven.
Totaalgewicht van het setje ligt rond de 1400 gram. Nou maar hopen dat het stevig genoeg is ... Het zal in ieder geval een stuk lichter fietsen.
Totaalgewicht van het setje ligt rond de 1400 gram. Nou maar hopen dat het stevig genoeg is ... Het zal in ieder geval een stuk lichter fietsen.
vrijdag 12 maart 2010
zondag 7 maart 2010
Toertocht: St. Oedenrode
Deze tocht stond in mijn top 5 maar is nu helaas gezakt naar een lage plaats. Wat een slechte toertocht was dit...Dat lag met name aan twee zaken: te veel asfalt en een slechte bewegwijzering.
Omdat we (vanwege een aantal blessures) nog niet allemaal fit zijn, hadden we ervoor gekozen de 35km variant te nemen. De tocht is ons vrij bekend en we weten op een paar kritieke punten in Son dat je moet opletten waar je precies in moet schieten. Maar vandaag was het treurig gesteld met de bewegwijzering. Als eerste hadden ze linten gebruikt. Sowieso een klote systeem (Rood = Links, geeL = Rechts). De linten waren daarnaast belabberd opgehangen waardoor we meer dan eens waren fout gereden.
Ook de hoeveelheid asfalt was uit balans. Veel te veel. Voor mijn gevoel heb ik net zo veel singletrack/zand gehad als asfalt. Kan er misschien ook aan liggen dat het zand op asfalt vanwege de bevroren ondergrond.
Helaas moeten de mensen die de 35km variant rijden het mooie technische stuk in de bossen van Son missen.
Voor mij de volgende keer geen St. Oedenrode, misschien toch maar naar Riethoven afreizen.
donderdag 25 februari 2010
Retro II
Nu we toch op de retro-toer zijn...Kwam deze tegen via het Nederlandse MTB forum. Ik heb vroeger altijd een zwak gehad voor Klein. Tegenwoordig vind ik het niet zo'n spannend merk meer. Dit vind ik wel een aardig ding zo. Voor het stuur vind ik erg stijlvol.
vrijdag 19 februari 2010
Retrobike
Is dit dan niet vet!!! Een prachtige mountainbike uit 1989 en helemaal gerestaureerd.
Op www.retrobike.co.uk is deze dan ook terecht als Bike of the year 2009 gekozen.
Op www.retrobike.co.uk is deze dan ook terecht als Bike of the year 2009 gekozen.
zondag 7 februari 2010
Toertocht: Volkel
Het werd onderhand weer eens tijd voor een toertocht! Helaas waren we maar met 2-en, maar dat mocht de pret niet drukken: op naar Volkel!
Vanuit De Schakel ga je eerst een (naar mijn mening) veel te lang stuk op asfalt richting de oude vuilnisbelt/skihelling waar je tegenop mag klimmen. Dat zorgt er iig voor dat je na een kwartier goed warm bent! Via een weer veel te lang stuk asfalt, ga je vervolgens richting de bossen bij Zeeland en Uden. Niet erg spannend in het begin (veel rechttoe, rechtaan) maar een stukje slingeren over een wal maakt veel goed.
Eenmaal bij de pauzeplek aangekomen (soep, thee, krentenbollen) was het verhaal over: de Deus crank had het begeven en zat helemaal los. Ik ben dus vanuit het pauzepunt terug gefietst naar De Schakel in het centrum van Volkel...Helaas.
Vanuit De Schakel ga je eerst een (naar mijn mening) veel te lang stuk op asfalt richting de oude vuilnisbelt/skihelling waar je tegenop mag klimmen. Dat zorgt er iig voor dat je na een kwartier goed warm bent! Via een weer veel te lang stuk asfalt, ga je vervolgens richting de bossen bij Zeeland en Uden. Niet erg spannend in het begin (veel rechttoe, rechtaan) maar een stukje slingeren over een wal maakt veel goed.
Eenmaal bij de pauzeplek aangekomen (soep, thee, krentenbollen) was het verhaal over: de Deus crank had het begeven en zat helemaal los. Ik ben dus vanuit het pauzepunt terug gefietst naar De Schakel in het centrum van Volkel...Helaas.
Bas en Jowan nog net op de foto bij het pauze-punt
zondag 24 januari 2010
Vaste route: Gemert
Vandaag, na een week of 4-5 niet meer op de fiets te hebben gezeten vanwege troep (lees: sneeuw), stilletjes aan maar weer eens de Salsa aangezwengeld. Hoewel het in het begin een beetje stroef ging, was halverwege de route de machine weer "good to go"! De ondergrond was perfect, de singletrack lag er prachtig bij en het is ook wel eens fijn de fiets zonder te poetsen weg te kunnen zetten. Heerlijk...
zaterdag 16 januari 2010
Pro Carbon MTB Fork
Nieuw speeltje! Hij komt waarschijnlijk op de Cube maar uiteraard moet ie een keer uitgeprobeerd worden op de Salsa. Mooi spul!
