Zwitserland - Ovronnaz

Vorige week was het zover. Eindelijk een keer echt de bergen in en wel in het land van de besneeuwde bergtoppen, Milka-koeien en dikke bankrekeningen: Zwitserland. We verbleven maar 3 dagen. Veel te kort natuurlijk. De thuisbasis was gestationeerd in Ovronnaz, een klein dorpje tegen een berg aan met een magnifiek uitzicht.



Ons huisje, geregeld via Interhome. Perfect verzorgd. Het huisje was gloedje nieuw! We hadden ook een eigen garage.

Heel erg vervelend uitzicht vanaf ons balkon

Een kijkje richting Sion.

Bij gebrek aan een wasdroger...dan maar de kachel full throttle

Tijdens één van de eerste routes reden we door een tunneltje. Erg cool.

Weer zo'n vervelend uitzicht richting Martingy.

Bike posershot. Klopt...het zijn er maar 3. Bij aankomst was Jurgen niet lekker en heeft de eerste fietsdag in de ochtend aangesterkt om 's-middags weer mee te kunnen.

Hoog he Jowan?

Vroooooaaaa!!

Posershot van Jowan op 1950 meter.

Duh. Haha Bas was ook blij dat we na deze fotoshoot alleen nog maar naar beneden gingen.

De Salsa in de sneeuw! Vet!

De Trek van Jowan in de sneeuw.

Poetsen!

Prachtige omgeving en dit was een steenworp van ons chalet...echter, wel bijna recht omhoog!

Dennis keert terug van een verkenningsritje richting een waterval.

Leegstaande boerderij op 1980 meter.

Posershot op 1980 meter.

Wat is het toch vervelend om naar beneden te kijken...

Superview

Het beste voor het laatste...na een klim van ruim 1.5 uur, kwamen we op 2200 meter. Een paar posershots waard dachten we zo. Eerst Dennis.

...dan Jowan...

...en dan Bas....

...en dan...Jurgen die er klaar mee was met het klimmen. Zou je denken?

Prachtig uitzicht waar we vandaan kwamen.

Mariahout: Fietsspektakel 2009 - part II

Mariahout: Fietsspektakel 2009

Mooi, eens een keer een toertocht zonder modder, dikke kleding en kou. Lekker in de zon stampen! En, nog dicht bij huis ook. Dus op de fiets naar het startpunt vanuit Gemert.

De route was georganiseerd door de Bosduvels. Zij hebben ook nog een aantal routes in de winter op hun naam staan en zijn bij ons zeer geliefde routes. Ik was er dan ook bang voor dat dit een herhaling van de winter zou worden, maar dat was geenszins het geval.

De route start in het dorp Mariahout. Van daaruit al gauw richting de vaste route van St. Oedenrode met de bekende, slingerende singletrack. Gelukkig maar een kort stukje, want je wordt het al gauw beu.

Ook de oude vuilnisbelt zit er deze keer weer in verwerkt. Helemaal bedekt met brandnetels dus het is goed uitkijken in de zeer technische bochten. Wel ontzettend leuk om te fietsen!

Na de pauze wordt het parcours sneller maar zeker niet minder technisch. Als klap op de vuurpijl mogen we de laatste 8-9 kilometer lekker door mul zand spollen.

Al met al een zeer technische route. Veel mul zand wat het bijzonder zwaar maakte. Hier en daar wat matig uitgepijld en soms overdadig. Bevoorrading is meer dan ok. De route loopt door de bossen van Mariahout en van Stiphout.

Jurgen hier al balend van het mulle zand. De motivatie was ver te zoeken en helaas moest ie afhaken.

De Salsa bewijst zijn wendbaarheid op de singletracks. Cool he, die stofwolk...

Upgrades Salsa

De aandrijflijn was vooral aan de achterzijde nogal aan een opfrisbeurt toe. Gelukkig had ik deze gedachten een half jaar geleden al (alleen niet uitgevoerd) en lag er in de kast een setje gloednieuwe Red Spiders klaar en een nieuwe hollowpin SRAM ketting.

Dit principe had ik al vaker gezien op het mountainbike forum en eerlijk gezegd heb ik het nooit echt mooi gevonden. Aangezien ik een overschot had aan niet meer te repareren binnenbanden kon ik het mooi eens proberen op de Salsa. Eerlijk gezegd, vind ik het zo slecht nog niet eens. Was wel even wat puzzelen met de versnellingskabel onder de chainstay, maar het is uiteindelijk gelukt:

Het begin zit vastgeklemd onder de binnenband zelf, het einde heb ik met twee tie-wraps vast gezet.

Een paar maanden geleden stonden er nog een paar mooie Ritchey V4 Pro's te glimmen op mijn fiets maar dat is helaas geschiedenis. Wat een rommel. De lagers van de trappers zijn volledig versleten. Een setje nieuwe XTR's leek mij het beste alternatief:

Shimano Fietschallenge: video's

Wat je niet krijgt bij reguliere toertochten zijn bewegende beelden. Hier dus wel! Rechts van de filmpjes staan nog meer camerapunten/tijden:

Jurgen finish (887)

Jowan finish (890)

Bas finish (889)

Grappig om te zien dat iedereen een eigen fietsstijl er op na houdt.

PS: inmiddels zijn de einduitslagen aangepast:

- Jurgen 56e

- Jowan 83e

- Bas 147e

Hoogtemeters -> hier

Shimano Fietschallenge

Zaterdag 2 mei was het zover. De Shimano Fietschallenge waar we ons met z'n vieren voor hadden ingeschreven. De startnummers hadden we al doorgekregen, 887 voor Jurgen, 888 voor Dennis, 889 voor Bas en 890 voor Jowan.

Op het laatste moment moest Dennis helaas verstek laten gaan. Hij was te ziek. Jurgen (ikke dus) had last van een behoorlijke verkoudheid, maar ging toch mee richting Vaals. Na veel twijfel besloot ik toch maar om (rustig) te gaan rijden.
Om half elf stonden we op de parkeerplaats in Vaals en konden we het startpakket ophalen. Na het vastmaken van het startnummer en de chip op de voorvork stonden we om half twaalf in ons startvak (achteraan). Om 12.00 uur was de massale start van ongeveer 1000 man! Dat betekende voor ons dat we pas na een paar minuten ook echt konden vertrekken. De trechter in de start hield nogal op.

Meteen na de start was het volop klimmen. 100 hoogtemeters over 1,5 kilometer asfalt. Daar al heel wat rijders ingehaald. Toen de bossen ingedoken waar het klimmen nog even doorging. Ook daar gingen we meerdere rijders voorbij, alhoewel het dan lastiger inhalen is. Bovenaan de Vaalserberg reden we onder de finish door, die we na 40 kilometer opnieuw zouden zien.
De eerste 5 kilometer ging lekker, maar toen kwamen we in een file terecht. Een flinke klim zorgde ervoor dat alles vastliep. Dat was dus meer dan een kwartier wachten tot je weer kon doorfietsen. Heel slecht van de organisatie. Na deze opstopping was het veld wel uit elkaar getrokken. Net voor de opstopping ging de achterband van Bas lek. Die kon dus gaan plakken. Omdat het een wedstrijd(je) was, reden Jowan en ik door.

De rest van de tocht was prachtig. Alleen maar klimmen en dalen met weinig asfalt onder een prachtige warme zon. Dat was soms lopen omhoog en met 63 km. per uur omlaag. Gelukkig weinig last gehad van de langzamere rijders. Ook de toeschouwers die ons langs de kant aanmoedigden was heel leuk.
Na 44 kilometer op mijn teller was de finish weer in zicht (in werkelijkheid waren het 42 kilometers met 907 hoogtemeters). Helemaal op kwam ik over de finishmat. Het kostte me daarna ook een half uur, twee bekers energiedrank en een powerbar om weer enigzins bij te komen. Toch de verkoudheid waar ik tijdens de rit nauwelijks last van had gehad. Na een minuut of 10 kwam Jowan binnen en 20 minuten daarna Bas.
Dat betekende dat ik als 37ste eindigde, Jowan als 50ste en Bas als 76ste. Niet gek voor de eerste keer.

Al met al een hele geslaagde dag. Volgend jaar weer en hopelijk zijn we er dan met z'n vieren.

Fietsendrager

Met het oog op de toekomst had ik alvast een fietsendrager op de kop weten te tikken via het mountainbike forum. Handig als je dan ook een trekhaak onder je auto hebt maar helaas, dat is nog niet het geval. Daarom hebben we de Spinder Hawk achter op de camper van Jowan getest. Toch een mooi gezicht zo, de Salsa op de Vintage Air Cooled V-dub.

Vaste route: Malden

Wat een weer, wat een weer. Vandaag de vaste route in Malden gedaan onder een lekker zonnetje. Korte broek en korte mouwen dus. Ondanks dat we er pas om 09.45 uur waren en het fijne weer, viel het met de wandelaars nog wel mee. Het was wel redelijk druk, maar we hebben er geen last van gehad.
Dennis had er al meteen goed de vaart in. Over de eerste 10 kilometer een gemiddelde van 27 kilometer!! Het moet niet gekker worden. Na de eerste paar klimmen over het asfalt en het zand (rioolklim) kwam een lichte inzinking bij menigeen. Toch bleef het gemiddelde hoog.
Jowan besloot nog een duikeling in het verse gras te maken. Volgende keer toch beter op verborgen stronken letten...

Het downhill-gedeelte was prachtig. Door de redelijk droge ondergrond kon je goed doorrijden. Het klapperde wel aan alle kanten. Helaas was mijn voorderailleur niet goed afgesteld, waardoor ik niet genoeg op het grote blad kon fietsen. In het rode gedeelte van de route had ik die verder toch niet meer echt nodig.
In het laatste gedeelte kwam de energie weer terug. Vooral het stuk bergop samen met Dennis tegen 24 km. per uur was lachen. Bij Bas was de lol er daarna wel vanaf. De fiets kreeg weer last van de bekende remproblemen.

Het gemiddelde over de hele rit was belachelijk hoog. De droge ondergrond en de zon hielp zeker mee, maar dan nog.

Kilometer's: 44,5
Gemiddelde: 23,6

Vaals: trainingsrondje

Met de Shimano Fietschallenge in het vooruitzicht, zijn we vandaag naar Vaals afgereisd om (delen van) het parcours de verkennen. De route begint bij Lodge7. Nou ja, dat is een startpunt en gelijk krijg je 12% aan je broek gesmeerd.

De route kenmerkt zicht door veel uitgeholde keienpaden, brede landwegen en bospaden. Er zitten een aantal fikse kuitenbijters in met een paar die het karakter hebben van "oh bij de volgende bocht is de top"...maar dan niet. De meeste paden zijn van grint of dikke keien. Opletten dus.

Omdat we de route op veel stukken moesten delen met wandelaars, konden we niet overal voluit gaan. Toch liegen de getallen er niet om en hebben we ruim 30 km gefietst en 20.6 gemiddeld op de klok. Niet verkeerd voor een route met zoveel hoogtemeters (en valpartijen, lekke banden en piepende remmen).

Al met al een prachtige route met wellicht een tikkeltje veel asfalt, maar dat geeft wat momenten om te rusten en bij te komen.

's Ochtends vroeg in het Limburgse landschap...nog gehuld in mist.

Eén van de keipaden vond de achterband van Jurgen niet leuk en heeft een fikse wiek in de notube gezet. De "ik maak het gaatje dicht"-prut was helaas niet afdoende en moest een reguliere binnenband het werk overnemen.

De Salsa mocht even rusten.

Wat vervelend dat Lodge7 koffie met (warm) gebak had...erg vervelend...

100km

Zondag stond de 100km op het programma. Voor mij voor het eerst dat ik een dergelijke afstand zou gaan fietsen, voor Dennis reeds een tweede keer. Jurgen en Jowan waren helaas verhinderd.

De route die op het programma stond was als volgt:

- van Gemert naar Mariahout om daar de vaste route op te pikken

- vaste route van St. Oedenrode

- terug van Mariahout naar Gemert

- vaste route van Gemert

Bij elkaar hadden we er ongeveer 4,5 uur over gedaan en (slechts) 10 minuten gepauzeerd. 2 liter water met energietoevoeging bleek ter nauwernood voldoende te zijn. De laatste 3km heb ik zonder drinken moeten doen.

Ergens rond de 80km viel het me zwaar en merkte ik dat mijn benen heel vlug verzuurde bij ietwat meer inspanning. Een soort dal waar je doorheen moet denk ik, want daarna ging het weer beter. Aan het einde van de rit merkte ik dat vooral pols, nek, rug en zitvlak behoorlijk pijnlijk waren en eigenlijk de benen nog wel reserve hadden. Volgende keer 120Km? Neh...denk het niet...

Posershot

v.l.n.r.: Bas, Jowan, Dennis en Jurgen

Malden aftermath...

Vaste route: Malden

Tijdje al niet meer geblogd...Afgelopen zondag afgereisd naar Malden, Nijmegen. Aldaar de alom bekende groene en rode route aangedaan. In de eerste 100 meter was de toon meteen gezet: modder, modder en nog eens modder. De Superstarcomponents remblokjes op de Salsa verdwenen als sneeuw voor de zon, wat een rommel zeg.

Hoewel ik geen fan ben van modder en blubber, ging het verbazingwekkend lekker! Bij thuiskomst was de Salsa nauwelijks herkenbaar met het nieuwe laagje "lak". Een geslaagd dagje in Nijmegen en een goeie training voor de Shimano Fiets Challenge op 2 mei aanstaande.

Kilometers: 43.5

Gemiddelde: 21.1

Jurgen na een rondje Malden...

Toertocht: St. Oedenrode | TWC Dommeldal

Vanochtend kwam er troep uit de lucht gevallen: regen! Voor vertrek toch maar even deBuienradar gecheckt, en dat zag er ook al niet rooskleurig uit. Na wikken en wegen, toch maar gegaan. Gelukkig, bleek achteraf, want het was nagenoeg droog gebleven.

Dit is één van mijn favorieten. Het stukje singletrack in Son voor de pauze is echt geweldig. Lekker technisch. Helaas ontbrak de afdaling langs de A50. Een mooi stuk over het fietspad voor het betere stampwerk misstaat deze route helemaal niet.

Na de pauze worden veel stukken van de vaste route in St. Oedenrode gereden. Een beetje een herhaling van vorige week want in de route van Eerde zitten ook grote stukken van deze route. Eerlijk gezegd ben ik na een poosje wel klaar met dat geslinger en al helemaal toen ik een keertje moest zandhappen.

Al met al vond ik de route deze keer veel meer in balans dan voorheen (voor en na de pauze). Onderweg heb ik me verbaasd over het aantal deelnemers zonder helm en...dat iemand zomaar zijn bidon weggooide maar dat laatste zag ik niet helemaal scherp en weet het dus niet zeker.

Upgrade Marin Pine Mountain

De Marin van Jurgen is voorzien van een setje nieuwe Shimano XTR trappers en een Ritchey stuur (wet black, 58cm).

Toertocht: Eerde

De verwachtingen waren niet echt al te hoog. Het aantal groene vlekken rondom Eerde is namelijk vrij beperkt als je de landkaart bekijkt. Gestart werd bij het plaatselijke café wat nog in Carnavalsuitrusting was uitgedost. Waarschijnlijk was het aantal inwoners van Eerde die dag even verdubbeld, want de auto's met fietsdragers en busjes stonden overal in het dorpje.

De eerste helft van de route is niet echt uitdagend en helaas veel asfalt. Meteen aan het begin krijg je een stevige klim tegen een oude vuilnisbelt. Echt hard kun je vervolgens niet naar beneden want de paden zijn van (veel) grind voorzien. Zwabberend en glijend kom je dan bij zo'n veel te krappe fietssluis. Vervolgens nog een paar kleine stukjes singletrack maar niet noemenswaardig.

Eenmaal bij het bevoorradingspunt aangekomen, had ik wel trek in een krentenbol of koek maar helaas...Een soepje (in een bekertje), thee en een snickers was de aanbieding.

Na de pauze is het eerste deel niet veel anders dan voor de pauze. De speciale 45km-lus is wel voorzien leuke singletracks en rij je een groot deel van de vaste route van St. Oedenrode. Lekker slingeren en eerlijk gezegd ging me dat deze keer toch wel erg goed af (op een flinke smakker na dan...die verradelijke wortels).

Onderweg hebben we niet alleen een deel van de route van St. Oedenrode aangedaan, maar volgens mij ook de route van Schijndel.

De route was uitgezet met linten. Ik ben geen favoriet van linten, maar het spreekwoord "overdaad schaad" klopt in deze niet. Er waren ruim voldoende linten en vervolglinten aangebracht. Fout rijden was niet echt nodig...

Toertocht: Gemert ATBeasts

Yes, een thuiswedstrijd! Ik moet zeggen, ik was behoorlijk "hyped" als het ware. Een week niet kunnen trappen en uiteraard razend benieuwd omdat de route vernieuwd was.

Zoals altijd starten de toertochten in Gemert altijd bij Fitland. Binnen even inschrijven en gas erop. Ik heb nooit geweten dat er zoveel singletracks in de buurt van Boekel lagen! Tot en met de pauze lekker veel technisch rijden. Tijdens de rit begon het licht te miezeren maar daar heb je in de bossen niet heel veel last van.

Op het motorcrossterrein was het weer even bijtanken (sportdrank, peperkoek of krentenbol en thee). Een kort ritje over de crossbaan was na de pauze het meest verrassende van de tweede helft. Beetje jammer, de rest was "gewoon" de vaste route rondom Gemert met hier en daar een klein uitstapje naar een alternatieve route. Leuk voor mensen die hier niet bekend zijn uiteraard.

Bij thuiskomst was ik toch redelijk doorweek en toch blij met de vele lagen kleding die ik aan had gedaan. In het begin had ik er even spijt van en dacht dat een thermo-shirt, shirt en jasje iets te veel van het goede was...

km's: 55

gemiddelde: 22

(data van computertje van Jurgen overigens)

Die vage streep in het midden van de foto is Jurgen. Die ging zo hard dat de sluitertijd van de camera het gewoon niet af kon... :-)

Matchmakers

De Reba SL van de Salsa was toe aan een servicebeurt. Bij terugkomst uit Alkmaar kon ik eindelijk de Matchmakers monteren die ik had geruild via het mountainbike forum. Ik heb ook besloten niet de remote lock van de Reba terug te zetten aangezien ik die toch nooit gebruik. Nu ziet het stuur er weer lekker clean uit.

De linker matchmaker

De rechter matchmaker

Supercleane cockpit, slechts een computertje ontbreekt

Posershot...ja, lelijke crankarmen

De Trek van Dennis had ik ter beschikking mocht de vork niet op tijd terug zijn van de revisie. Er zal en moet gefietst worden!

Vaste route: Nijmegen

Vanwege een gebrek aan interessante toertochten vandaag de vaste route van Nijmegen gereden. Ondanks de weervoorspelling was het droog toen we aan de tocht begonnen. Het was wel koud, waardoor ook de ondergrond bevroren was. Dat maakte de route wel sneller dan anders.
De route was weer prachtig om te fietsen. Er zit echt vanalles in, klimmen, dalen, technische stukken, brede paden en maar een heel klein stuk asfalt. Deze keer hebben we een stuk van de route gefietst die we tot nog toe iedere keer gemist hebben. Het was een echt technisch downhill-stuk met mooie drops, een boomstronken passage, wat kuipbochten en mooie technische slingerbochten. Buitengewoon prachtig en uitdagend. Iets wat ik tot nog toe nog nooit gefietst heb. Achteraf toch jammer dat we dat stuk niet nog een keer gedaan hebben. Mooi excuus om de route binnenkort weer eens te rijden...

De nieuwe hartslagmeter tijdens de route ook uitgetest. Ondanks enkele keren een korte uitval werkt die prima. Leuk om nu ook te zien (en niet alleen te voelen) dat er een verband is tussen verzuren en een hoge hartslag. Iedere keer als de hartslag boven de 170 uitkwam begon ik te verzuren. De stevigste klim in de route leverde trouwens de hoogste hartslag van 189 op.
Van de 2 uur die we gefietst hebben, één uur boven de 85% max. HR gefietst! Er mag dus nog flink wat getraind worden om deze tijdsduur terug te brengen.
Nooit geweten overigens dat je tijdens zo'n rit bijna 1700 kcal verbruikt!

km's: 45
gemiddelde: 21,8
gem. hartslag: 156

Vaste route: Gemert

Vanwege tijdgebrek kon ik helaas niet mee naar de toertocht in Liessel. Als alternatief de vaste route van Gemert maar weer eens gereden. Het parcours lag er 'tricky' bij; ontdooide bovenste laag en nog veel bevroren sporen. Uitkijken dus. Toch ging het niet verkeerd.

Geen data omdat ik nog steeds geen computertje heb...

Toertocht Liessel

Vandaag met z'n vieren naar Liessel gereden. Met de fiets er naar toe was toch wat te ver...
Het weer zat reuze mee. Gister was het nog bar en boos. Vandaag was het wel een beetje fris, maar hartstikke droog. Tijdens de rit kwam het zonnetje ook voorzichtig tevoorschijn.

Om half 10 gestart voor de 45 km. De verwachtingen waren niet hoog. Maar het was een prachtige tocht. Zeker tot aan de pauze was het heel afwisselend en veel technische stukken. Ze hebben maximaal gebruik gemaakt van de omgeving. Bij het pauzepunt lekkere soep, broodjes, peperkoek en sportdrank. Een accordeonist erbij, dus perfect verzorgd.
Na de pauze zakte de tocht helemaal in. Nauwelijks nog singletracks. Daarvoor in de plaats wel veel, heel veel, veel teveel asfalt. Een stuk van 5 km. asfalt hoort echt niet in zo'n tocht thuis. De laatste 8 km. was dan wel weer aardig, maar toen waren de benen aardig op.

Al met al zeker de moeite waard. En voor de verandering zat de snelheid er deze keer weer eens goed in!

Kilometers: 45.4
Gemiddelde: 23.6

Kraftstoff

Tijdens de 'Fiets van het jaar 2008' verkiezing op het mountainbike forum, viel mijn oog (en stem) op de Kraftsoff van 'denbever'. Een prachtmachine en de specs liegen er niet om:

Van de week toch maar eens even de site van Kraftstoff bekeken. Oostenrijks topmateriaal hoor. Super. Vind de 'paintscheme' ook erg origineel gevonden:

Salsa Moto Rapido onder de 11kg!

Vandaag binnen gekomen: Ritchey V4 Pro Logic SPD pedalen. Ze zijn echt heel mooi. Uiteraard wonen ze niet lang in de doos en heb ze gelijk gemonteerd. Daarmee komt de Salsa onder de 11 kilo. Heb geen foto van de gemonteerde pedalen want de crankarmen zijn echt te lelijk gewoon...

Vast route: Mariahout

Dennis en Jurgen hadden 'm reeds gereden, voor mij was ie nieuw. Onder het motto "Save the best for last" hadden we een ander startpunt gekozen.

Op de fiets naar Mariahout werden we al meteen geconfronteerd met de terugweg: we hadden heel erg de wind in de rug...dat beloofde niet veel goed op de weg terug...

Het is een lekker gevarieerde route en lijkt qua karakter wel een beetje op de route van Gemert (deze kennen we inmiddels op ons duimpje). Er zit veel techniek in en veel stamp-paden. De singletrack op het laatste is zo lang dat na een tijdje het links-rechts-links-rechts wel een beetje begint te vervelen, ook al zijn het van die heerlijke bochtjes was de fiets doorheen glijdt.

De weg terug was een ware beproeving. Wind op de kop en ijskoud!

Omdat we allebei geen computertje bij hadden...geen data van deze route.